Gece vakti geldi mi düşünceler demlenir ruhlarda.
Gece vakti geldi mi düşünceler demlenir ruhlarda.Koyu karanlıklarda dağılır düşüncelerin zincirleri,birbirlerine düğümlenir düşünceler,ardından bir anda çözülüverir tüm düğümler.Gece kapladığında ruhu bir fener belirir,incecik ışığı ile.Bin düşünce bir noktaya varır, günün yorgunluğunu bu ışığın huzmesinde yenmeye çabalar.Gece oldu mu sessizliğin yorucu varlığı kaplar yüreği,gözler arar bu yüzden yıldızların ışıltısını.Karanlıkta dağılan inci parçaları,gecenin hüznüne konmuş gamzeler gibidir,gece gülümsedikçe çehresini sarar güzelliği.Gece konakladı mı vakitlerden,yalnızlık çalar her şeyden biraz biraz.Yalnızlığın bir anlık düşüncesi kilitler sessizliği.Uzadıkça sessizlik doğanın sesi uyandırır gecenin bekçilerini.Hüzünleri ve günün telaşlarını kilitler gecenin siyahına.Uykunun dinlendirici ezgisine usulca yaklaşır gözler.Tatlı bir edayla yaklaşır ve yerleşir yorgun gözkapaklarına.Uzaklaştırır düşüncelerin kıyısından,yalnızlığın uğultusundan ve kalabalıkların karmaşasından.Kendini dinler gecenin siyah örtüsü nazarında.Yıldızlar rüyalara ilham verir.Koyulukların içinde beliren her şeye nazire yaparcasına.Uyku rüyanın diyarlarına gezinir,bir gün daha biterken.Tüm renkler asilce uykuya dalarken,düşünceler bu sessizliğin karşısında çaresizce döner yuvalarına.Gece vakti geldi mi sessizliğin musikisi çalar durur yürekte.Bir de yıldızlar göz kırpar doğmakta olan yeni güne..
