Hani diyorum gel, yazılsın hikayem tekrar. Bir daha bulayım kelimelerimi.
Yeniden öğreneyim konuşmayı. Hani diyorum yalnızlıklarıma yabancı olayım.
Kırgın tüm duyguları usulca tatlı bir melteme bırakayım.
Hani diyorum, bir daha dinlesem senden hayatı, öylesine arkamda kalan korkular, öylesine bıraktım beni benden çalan hüzünler.
Bir sebep buldum buna; dinle dikkatlice... Hani diyorum sen; fısıldasan mutluluğu ruhuma, öyle içten inanmaya razıyım...
Kandığım ne varsa mevsimlerle göçtü.
Kalbim korkakça uzanmış ellerine,gökyüzü bilerek.
Bulut bulut gözlerine bakarken, hani diyorum, öylesine sev ki unutayım kendi izlerimi.
Kendimden izlerle sana çıkayım.
Hani diyorum hatırlamak istediğim ne varsa bir parça senden, bir parça da pembe düşlerden olsun.
Bir de sen yaz ömrüme seni, kalem ellerinde olsun...
Ümitlerimin yolu çıkmazlarda idi, yüreğimin naifliği sığmazdı yetersiz sevgilere.
Kondu, göçtü...
Sana değen bir kadere yolu çıktı, kaderin...
Hani diyorum, bir damla gözyaşına sığdır da hüzünleri, sevinçten yağsın yağmurlar yüreğime.
Bu hayat kısa, çok kısa...
Bu hayat yüreklerde bir son durak.
Hani diyorum, korkularımı bir nebze al yanına.
Terketmediyse yürek, ölümsüzleştin içimde.
Sonsuzluğu besleyen sevgi varsa diyorum hani..
Hani diyorum, uçurtalım umutları, korkuların gökyüzüne.
Karanlıklar engel mi? Sevginin güneşi hiç batmaz ki...
Hani diyorum sustum, sen konuş.
Duyuyorum seni, şiir şiir kelimelerin yankılanıyor içimde.
Hani diyorum saklımdasın, öyle derin ki ben bile bulamıyorum seni ruhumda.
Kalbime ses ver, sen yaşıyorsun orada öylesine, öyle sen gibi.
